اگرچه شکست ایمپلنت دندان بسیار نادر است، اما در برخی مواقع حتی اگر جراح کارکشته باشد و همه مراحل را با احتیاط انجام داده باشد، باز هم ممکن است بدنِ برخی افراد، ایمپلنت کاشته شده را پس بزند. البته وقتی صحبت از پس زدن ایمپلنت می شود نباید به پس زدن عضو پیوندی توسط سیستم ایمنی فکر کنید؛ چون این دو مقوله کاملا جدا هستند. ایمپلنت ناموفق بیشتر به خاطر وضعیت سلامتی عمومی بیمار و عدم مراقبت و نگهداری صحیح بعد از کاشت است تا چیزهای دیگر.
شکست خوردن فرآیند ایمپلنت گذاری میتواند دو دلیل عمده و اصلی داشته باشد. یکی پری ایمپلنتیت و دیگری عدم انجام فرآیند استئواینتگریشن.
پری ایمپلنتیت زمانی اتفاق می افتد که شما به عنوان کسی که ایمپلنت کاشته اید به درستی از دندان های خود مراقبت نکرده باشید یا به عبارتی بهداشت دهان و دندان شما ضعیف باشد. برای مثال اگر مسواک نزنید ممکن است به بیماری لثه گرفتار شوید که خود همین بیماری میتواند به بافت استخوانی آسیب بزند. اگر این مشکلات به موقع تشخیص داده نشوند، پری ایمپلنت میتواند باعث لق شدن یا شل شدن ایمپلنت شود.
وقتی ما ایمپلنت را به استخوان فک متصل میکنیم یا اصطلاحا میکاریم، انتظار داریم که به مرور زمان بافت استخوانی، اطراف ایمپلنت را پر کند و در واقع ایمپلنت به استخوان فک جوش بخورد. به این فرآیند استئواینتگریشن (osteoporosis) گفته میشود. اگر فک نتواند ایپمپلنت را احاطه کند و آن را به خود متصل کند، ایمپلنت شل شده و عملا شکست میخورد. شکست استئواینتگریشن میتواند ناشی از موارد زیر باشد:
در دو مرحله ممکن است ایمپلنت شکست بخورد و بدن آن را پس بزند. مرحله اول طی 3 تا 4 ماه بعد از عمل ممکن است اتفاق بیفتد. برخی از علل و عواملی که باعث پس زدن ایمپلنت در مراحل اولیه میشوند عبارتند از:
ایمپلنت ناموفق دندان به صورت ثانویه هم از 1 تا 10 سال بعد از فرآیند ایمپلنت گذاری دندان اتفاق میفتد و میتواند ناشی از موارد زیر باشد:
نکته:
انتخاب یک دندانپزشک متخصص یا جراح واجد شرایط و آموزش دیده می تواند برخی از عواملی که می تواند به شکست ایمپلنت منجر شود را از بین ببرد. اما نقش شما هم در این فرآیند بی تاثیر نیست. شما باید در بیان برخی واقعیات خود مثل نوع داروی مصرفی یا بیماری و هر مشکل سلامتی که دارید با جراح خود صادق باشید، تا عمل شما موفقیت بیشتری داشته باشد.
در حالی که پری ایمپلنتیت و عدم موفقیت استئواینتگریشن دو عامل اصلی در عدم موفقیت ایمپلنت هستند، دلایل و علل زیر نیز می توانند در این شکست دخالت داشته باشند:
افرادی که بیماری های مزمنی مانند دیابت، اختلالات خود ایمنی، سرطان و پوکی استخوان دارند، ممکن است در خطر بیشتری برای پس زدن ایمپلنت قرار داشته باشند. حتی ممکن است فرد مبتلا به پریودنتیت، مستعد ابتلا به پری ایمپلنت باشد که می تواند خطر تخریب استخوان و عفونت های بعد از جراحی را افزایش دهد. بیماری لثه نیز می تواند باعث پوسیدگی دندان یا عدم موفقیت ایمپلنت شود. به همین دلیل رعایت بهداشت دهان و دندان امری ضروری است.
چندین مشخصه و علامت اصلی در این خصوص وجود دارد. برای مثال:
روش درمان ایمپلنت ناموفق دندان به علت اصلی بروز آن بستگی دارد. به عنوان مثال:
به ندرت اتفاق میفتد که ایمپلنت دندان ناموفق باشد. اما در برخی موارد نادر، ممکن است به طور کامل با شکست ایمپلنت روبرو شویم. دو تا از علایم شکست ایمپلنت دندان، یکی پری ایمپلنتیت و دیگری شکست فرآیند استئواینتگریشن هستند. یکی از علایم پس زدن ایمپلنت میتواند شل شدن ایمپلنت باشد و درمان این مشکل نیز باید توسط متخصص و جراح شما صورت بگیرد. اگر فکر می کنید که به هر دلیلی ممکن است ایمپلنتتان با شکست مواجه شده باشد حتما به جراح خود خبر دهید.